Cenevre Sözleşmeleri ve Ek Protokolleri, savaşın vahşetini sınırlayan en önemli kuralları içeren uluslararası antlaşmalardır. Savaşa katılmayan kişileri (siviller, sağlık çalışanları, yardım görevlileri) ve artık savaşamayanları (yaralı, hasta ve deniz kazası geçirmiş askerler, savaş esirleri) korurlar.

Cenevre Sözleşmeleri ve Ek Protokolleri, silahlı çatışmaların yürütülmesini düzenleyen ve etkilerini sınırlamayı amaçlayan uluslararası insancıl hukukun temelini oluşturur. Özellikle, çatışmalara katılmayan siviller, sağlık çalışanları ve yardım görevlileri ile artık katılmayan yaralı, hasta ve deniz kazası geçirmiş askerler ve savaş esirlerini korurlar. Sözleşmeler ve Protokoller, ihlallerin önlenmesi veya sona erdirilmesi için önlemler alınmasını talep eder. "Ağır ihlaller" olarak adlandırılan durumlarla başa çıkmak için katı kurallar içerirler. Ağır ihlal işleyenler, milliyetleri ne olursa olsun takip edilmeli, yargılanmalı veya iade edilmelidir.

Uluslararası insancıl hukuk (İHK) ve diğer hukuk rejimleri, silahlı çatışmalarda birbirini tamamlar. Ancak özellikle savaşın yürütülme şeklini düzenleyen jus in bello (veya İHK) ile savaşın nedenlerini kapsayan jus ad bellum ayrı ve farklıdır. İnsan hakları hukuku ve mülteci hukuku, İHK ile örtüşebilir.